Gevolgen van hersenletsel

Gevolgen van hersenletsel

Na de eerste klap is het wachten op een medisch stabiele situatie. Het bewustzijn zal dan weer toenemen, wel gaat dit vaak gepaard met een periode van desoriëntatie en verwardheid (‘post-traumatische amnesie’). Daarna wordt steeds duidelijker wat de gevolgen van het hersenletsel zijn. Wat de patiënt nog wel of niet zelf kan, komt tot uiting. Hoeveel assistentie is er nodig bij bijvoorbeeld wassen en aankleden, eten en naar het toilet gaan?

Signalen zijn er ook op het gebied van motoriek en tastzin, taal en waarneming en in neurocognitie functies. Bij dit laatste gaat het onder meer om problemen met het geheugen, het verwerken van informatie en controle op het eigen gedrag. Moeite hebben met het vinden van woorden, verlamming van lichaamsdelen, minder kunnen zien: de gevolgen zijn legio.

In de volgende – post-acute – fase start een medisch specialistisch revalidatietraject. Het doel is zoveel mogelijk herstel te genereren zodat het functioneren beter en beter zal gaan. De grootste vooruitgang vindt overigens plaats in het eerste jaar, maar ook daarna is het nog steeds mogelijk om stapjes te maken. Deze actieve behandeling is natuurlijk alleen mogelijk bij voldoende bewustzijn.

Fase drie is wat we de chronische noemen. Die start als het functioneren zich heeft gestabiliseerd. Centraal staat maximale deelname aan het maatschappelijk leven. Dit met de blijvende gevolgen van het ernstig hersenletsel. Die kunnen bij iedereen anders zijn uitgepakt. Niet alleen het letsel is bepalend, het is vooral de combi met de persoonlijke eigenschappen. Daarom is niet goed te voorspellen wat voor iedereen de gevolgen van hersenletsel zijn. Die zijn zelden 100% identiek.